Szkółki Kórnickie istnieją od 1820 roku inależą do najstarszych zakładów w Polsce. Założone przez ówczesnych właścicieliKórnika – Działyńskich, były do końca XIX wieku dobrze prowadzone ikonsekwentnie rozwijane. Współtworząca park kolekcja roślin drzewiastych byłaposzerzana o okazy sprowadzane z najznakomitszych szkółek europejskich, i nietylko. Zarówno hrabia Tytus Działyński, jak i jego syn, Jan, przejawializamiłowanie do dendrologii oraz dużą wiedzę na temat zasad introdukcji iaklimatyzacji drzew i krzewów. W drugiejpołowie XIX wieku na terenie obecnego parku powstała jedna z najbogatszych kolekcjiroślin w Europie, złożona z około 1500 gatunków.

Na początku XX wieku powierzchnia szkółek wynosiła około 10 ha.

W 1924 roku ostatni właściciel, Władysław Zamoyski,przekazał dobra kórnickie narodowi polskiemu i utworzono fundację „ZakładyKórnickie”. Dwa lata później mianowany kierownikiem „Ogrodów Kórnickich” został, znany dendrolog ipomolog, Antoni Wróblewski. W trakcie swojej pracy rozwinął i powiększyłpowierzchnię szkółek do 20 haa liczba roślin w kolekcji przekroczyła 4000 gatunków i odmian. Bardzo bogatebyły też zbiory bylin. Cenniki szkółek kórnickich należały wówczas donajzasobniejszych ofert handlowych w Polsce.

W 1952 roku fundacja "Zakłady Kórnickie" zostałaprzejęta przez Polską Akademię Nauk, a Szkółki stanowią do dziś część ZakładuDoświadczalnego.

Szczególnie w okresie międzywojennym Szkółki dzięki pracy ientuzjazmowi wybitnych ogrodników, takich jak Antoni Wróblewski czy Jan Król, rozrosłysię i wzbogaciły o nowe botaniczne kolekcje.

Obecniepowierzchnia upraw szkółkarskich wynosi ponad 40 ha z czego uprawy gruntowestanowią ok. 36 ha,natomiast uprawy w pojemnikach 4 ha. Drzewa alejowe, lilaki, róże oraz drzewa owocoweprodukowane są w Dziećmierowie, natomiast w Kórniku zajmujemy się uprawąkrzewów liściastych i iglastych w pojemnikach i gruncie, roślinami wrzosowatymioraz pnączami.